ในท้องที่สี่จังหวัดใต้ มีศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวแบบมลายูอย่างหนึ่งเรียกว่า "สิละ" ทำนองเดียวกับคาราเต้และยูโดของญี่ปุ่น

หรือกังฟูของจีนหรือมวยไทย นัก สิละต่อสู้กันด้วยมือเปล่า เน้นให้ลีลาการเคลื่อนที่อย่างสง่างาม ต่อมาหันมาใช้กริซ

ประกอบการร่ายรำจึงเรียกว่า "สิละบูฮะห์" หรือ "เบินจะสิละ"

คำว่า "สิละ" บางท่านบอกว่ามาจากคำ "ศิละ" ภาษาสันสกฤษ เพราะตามความหมายเดิมเพื่อต้องการ

ส่งเสริมความซื่อสัตย์ ผู้เรียนวิชานี้จะต้องปฏิญาณว่าจะนำกลยุทธ์ไปใช้ป้องกันตัวเองเท่านั้น

สำคัญที่สุดคือ การอยู่ในระเบียบวินัย(ประพนธ์ เรืองณรงค์.2523:162)

ที่มา : ชวน เพรชแก้ว. 2523. ชีวิตไทยปักษ์ใต้. กรุงเทพฯ : กรุงสยามการพิมพ์